Abertura de vida

W Biblii poświęcenie było rozumiane na podwójny sposób. Z jednej strony poświęcenie znaczyło oddzielenie danej rzeczy ,człowieka od rzeczy nieczystych. Tak na przykład przy składaniu ślubu Nazyreatu, człowiek poświęcał się Bogu przez oddzielenie się od rzeczy nieczystych jako było np. wystrzeganie się zwłok, które wprowadzali nieczystość na tych, który ich dotykają (zob. Números 6:7-12[1]). Sam kontakt ze zwłokami wprowadzał nieczystość i łamał ślub. Osoba nie przestrzegając zasad choć jeden raz- to kasowało jej poświęcenie. Z drugiej strony poświęcenie rozumiane jako rzecz dana na własność Bogu. To miało miejsce przy wszystkim pierworodnym, które było własnością Pana, było jemu poświęcone (zob. Éxodo 13:2[2]). Należą wyłącznie do Pana trzeba ich jemu ofiarować a pierworodnych synów można wykupić. Zatrzymując się na Starym testamencie, tak moglibyśmy rozumieć poświęcenie się Bogu. Rozumieć poświęcenie jako coś co sobie Bóg na siłę przywłaszcza oraz to co musi by doskonale.  Jednak było by to rozumienie tragiczne. Tragiczne, ponieważ byłoby to oderwane od osoby Jezusa. Tego, który jest centrum naszej wiary, naszego poświęcenia.
Przypomina mi się jedna z rozmów z moim mistrzem postulatu właśnie na ten temat. Powiedział mi: Peter słuchaj, ze ślubami i profesją, która będziesz składał nie jest tak że ty za ten czas formacji, która będzie trwała kilka lat się staniesz czysty, posłuszny i ubogi i potem taki poświęcasz się Bogu. Nie, to jest raczej na odwrót. Ty swoją profesją wyrażasz postawę otwartości, by Bóg dokonał w tobie to że staniesz się czystym, ubogim i posłusznym. Pamiętam, że dało mi to zrozumieć na czym polega ta konsekracja. Ona nie oznacza moją doskonałość, ale otwartość w moim życiu na działanie Boga. W takiej postawie naśladujemy Maryję w jej postawie FIAT- TAK. Moja postawa jest otwarta na współpracę z Boża łaską. Jestem gotowym do współpracy z Bogiem we wszystkim i to jest u mnie na pierwszym miejscu. Jest to deklaracja publiczna tego, że Bóg dokonuje w moim życiu wielkie rzeczy. Chrystus jest właśnie tym, który dokonuje w człowieku to uświęcenie. Nie ja samego siebie poświęcam, przez moje oderwanie od rzeczywistości nieczystej, ale Chrystus dokonuje we mnie tę konsekrację. Jest to prosta deklaracja Boga: Ty zajmy się moimi sprawami a ja zajmę się twoimi[3].
W moim życiu konsekracja ma różne odcienie, ale ta relacja z Bogiem, która dla mnie jako karmelity jest bliska pomaga właśnie to dostrzec. Zobaczyć siebie wzrokiem Boga- jako wybranego przez Boga. Z mojego doświadczenia to poświęcenie dokonuje się odwrotnie niż było to w Starożytnym Izraelu. Tam człowiek był oderwany od tej rzeczywistości, która nie była właściwa dla obrazu Boga, nieczysta, Poświęcenie, które ja doświadczam nie polega na oderwaniu od tego co nieświęte, ale poświęcanie rzeczywistości, w której żyję. Poświęcenie człowieka nie jest wyrwaniem ze świata, ale jest sposobem na poświęcenie go.
To poświęcenie widzę jako wielką łaskę, dla mnie samego, ale i okolic w których żyjemy. Dla lepszego obrazu tu przytoczę przykład fundacji naszego nowego klasztoru w mieście Košice na Słowacji. Tam przy fundacji naszego klasztoru cała dzielnica, w której się znalazła nowa fundacja to ludzie z jednej strony przybliżyli się do Boga i do drugich. Chęć przyniesienia Chrystusa do tego miejsca sprawiła, że obywatele przybliżyli się nie tylko do Niego, ale również do siebie nawzajem- jak by to było można inaczej nazwać, niż uświęceniem rzeczywistości w której żyjemy?
Tak ja rozumiem moje poświęcenie, jako coś co Bóg dokonuje w człowieku. I wtedy „dla tych, którzy mają czyste serce, wszystko jest czyste i dobre”(Tytusa 1,15).

Fr. Peter od Milosrdného Otca
Carmelita Descalço (Eslováquia)
Cracóvia, 10 de dezembro de 2022

---

[1] „Ani przez ojca, ani przez matkę, ani przez brata, ani przez siostrę nie będzie przez nich skalany, gdy umrą, bo jego nazarejczyk wobec Boga jest na jego głowie. „Po wszystkie dni swojego Nazarejczyka jest święty dla Pana. „Ale jeśli ktoś nagle umrze obok niego, a [nazarejczyk] skala jego konsekrowaną głowę, to ogoli głowę w dniu swojego oczyszczenia; siódmego dnia ogoli je. czytaj więcej.

„A ósmego dnia przyniesie do kapłana dwie synogarlice lub dwa młode gołąbki przed wejście do Namiotu Spotkania. „Kapłan złoży jednego na ofiarę przebłagalną, a drugiego na ofiarę całopalną i dokona za niego przebłagania za jego grzech z powodu tego [zmarłego]. I poświęci tego samego dnia głowę jego i poświęci Pan dni narodzin jego Nazarejczyka, i przyniesie jako ofiarę zadośćuczynienia jednoroczną owieczkę; ale pierwsze dni zostaną anulowane, ponieważ jego nazyrejczyk został skażony.”

[2] „Poświęćcie mi wszystkich pierworodnych; Pierworodny z każdego łona wśród synów Izraela, od człowieka aż do zwierzęcia, należy do mnie.”

[3] zob.: Tersa od Jezusa, Podniety Bożej Miłości 4,8

Abre o meu coração,
cobre-me com a tua sombra.
Sejam as minhas mãos
e os meus pés
sacramentos da tua presença
em terra sequiosa e sem água.
Entregue e rendido a ti,
sem cajado nem alforge,
eis-me aqui para fazer a tua vontade.
Ámen.

Em os 30 Dias com Frei Francisco Maria pretende-se criar um lugar de reflexão e oração para e com o Frei Francisco Maria que, no dia 28 de janeiro de 2023, fará a sua Profissão Solene.
Cada dia, acompanhado por um rosto e um texto concretos, o Frei Francisco Maria fará a sua preparação espiritual para a sua entrega definitiva ao Senhor.
Acompanhado por tantas pessoas, rezará por cada uma e por cada um, de forma a todos incluir nesta caminhada rumo à sua consagração definitiva no Carmelo Descalço.